آنژیوگرافی، آرتریوگرام و آنژیوپلاستی روش هایی هستند که برای شناسایی باریک شدن رگ ها و یا انسداد موجود در شریان های بدن و سپس درمان آنها، استفاده می شوند. این روش ها بدون در نظر گرفتن ناحیه ای که مورد بررسی قرار می گیرد، شبیه به هم هستند. لوله ی کوچکی به نام کاتتر، وارد رگ خونی بزرگ بالای پا، یا ناحیه ی کشاله ران می شود. پزشک با استفاده از تصاویر ایجاد شده با اشعه ی ایکس، کاتتر را به سوی ناحیه آسیب دیده (قلب، پا، گردن، کلیه یا آئورت) هدایت می کند. سپس او با مشاهده ی جریان مایع حاجب درون رگ های خونی از طریق اشعه ی ایکس، انسدادها و باریک شدن رگ ها را شناسایی می کند. سپس در صورت نیاز به کمک بالون آنژیوپلاستی، رگ های مسدود شده را باز نگه می دارند تا از گرفتگی آنها جلوگیری شود.

آرتریوگرام چیست؟

آرتریوگرام قلبی که کَت قلبی نیز نامیده می شود، شریان های قلب را بررسی می کند. آرتریوگرام های کاروتید، شریان های گردن منتهی به مغز را نشان می دهند. آرتریوگرام های کلیوی، خون رسانی به کلیه را بررسی می کنند. آرتریوگرام های پا، خون رسانی به نواحی پا و کشاله ران را بررسی می کنند و آرتریوگرام های آئورت، رگ های خونی اصلی قفسه سینه و شکم را تصویرسازی می کنند.

آنژیوگرافی چیست؟

آنژیوگرافی، یک روش تشخیصی است که در آن متخصص آنژیوگرافی و یا جراح قلب، تصاویر آنژیوگرافی را هم در طول رویکرد و هم پس از آن بررسی می کند، سپس براساس سابقه ی پزشکی، علائم، محل و شدت مشکل، یک برنامه ی درمانی را طراحی می کند. برخی از انسدادها و یا باریک شدگی رگ ها را می توان در حین انجام رویکرد تشخیصی به کمک روش آنژیوپلاستی ترمیم کرد. به طور کلی آنژیوگرافی یک روش کاملا بی خطر و بدون درد می‌باشد که عوارض آن کم می‌باشد.

رویکرد درمانی بالون زدن که آنژیوپلاستی نامیده می شود، اغلب در حین انجام آنژیوگرافی برای گشاد کردن و یا باز کردن ناحیه باریک شده استفاده می شود و شریان را به کمک دیواره ی شریان، باز نگه می دارد. به گفته دکتر خلیل فروزان نیا جراح قلب در تهران چنانچه میزان گرفتگی بیش از حد باشد و یا امکان ترمیم آن به کمک آنژیوپلاستی امکان پذیر نباشد، بیمار مستعد انجام عمل قلب خواهد شد.

آنژیوپلاستی

آنژیوپلاستی برای درمان مشکلات عروق، در نواحی مختلف بدن استفاده می شود. PTCA، نوعی آنژیوپلاستی است که برای درمان انسداد عروق کرونری استفاده می شود و زمانی که برای درمان دیگر شریان ها استفاده می شود PTA نامیده می شود. در این روش، بالون بسیار ریزی که در انتهای یک کاتتر (لوله) قرار گرفته است، به دقت به سمت ناحیه مسدود یا باریک شده هدایت می شود. بالون، شریان را باز می کند و رسوب های چربی را که موجب باریک شدن شریان شده اند، از بین می برد. باد کردن بالون می تواند شریان مسدود شده را باز کند و جریان خون را دوباره برقرار سازد

ادامه مطلب در سایت منبع

در طی سال های اخیر، در مورد روشی به نام پی آر پی زانو (PRP) یا درمان با پلاسمای غنی از پلاکت، و تأثیر مثبت آن در درمان بسیاری از آسیب ها، مطالب بسیاری نوشته شده است.

بسیاری از ورزشکاران معروف مثل تایگر وودز (گلف باز مشهور)، رافائل نادال (ستاره ی تنیس جهان) و چندین ورزشکار دیگر، به علت مشکلات مختلفی مانند پیچ خوردگی زانوها و آسیب های جدی تاندون، از تزریق پی آر پی استفاده کرده اند.

این مشکلات، معمولاً با داروها، فیزیوتراپی یا حتی جراحی نیز قابل درمان بوده است، اما ورزشکارانی که می خواهند سریعتر به میادین برگردند، PRP را ترجیح می دهند.×بستن هشدار

با وجود تبلیغات گستره در زمینه ی PRP، هنوز هم سؤالاتی درباره ی آن وجود دارد:

• پی آر پی یا پلاسمای غنی از پلاکت چیست؟
• نحوه عملکرد PRP چگونه است؟
• چه مشکلاتی با PRP درمان می شوند؟
• آیا روش درمانی پی آر پی زانو، مؤثر است؟

پلاسمای غنی از پلاکت (PRP) چیست؟

اگرچه بخش بزرگی از خون، که پلاسما نامیده می شود، مایع است اما حاوی اجزای کوچک جامد دیگر مانند گلبول های قرمز، گلبول های سفید و پلاکت ها نیز هست. پلاکت ها بیشتر به دلیل اهمیت بالا در انعقاد خون شناخته می شوند و علاوه بر این، حاوی صدها پروتئین به نام فاکتورهای رشد هستند، که در بهبود آسیب دیدگی ها، تأثیر زیادی دارند.

PRP، پلاسمایی است که مقدار پلاکت آن، بیشتر از مقدار پلاکت های خون است. غلظت پلاکت و در نتیجه غلظت فاکتورهای رشد داخل پلاکت، ممکن است ۵ تا ۱۰ برابر (غنی تر) از حالت معمولی باشد.

نحوه عملکرد پی آر پی چگونه است؟

اگرچه نحوه ی عملکرد پی آر پی به طور دقیق، مشخص نیست، اما مطالعات آزمایشگاهی نشان می دهند که افزایش غلظت فاکتور های رشد در PRP، باعث سرعت بخشیدن به روند بهبودی می شوند.

برای سرعت بخشیدن به روند بهبودی، درمان محل آسیب دیده به روش PRP را به دو صورت زیر انجام می دهند:

 در روش اول، پزشک متخصص، PRP را با دقت، به محل آسیب دیده، تزریق می کند. به عنوان مثال، در درمان تاندونیت آشیل (مشکلی که معمولاً در دوندگان و تنیس بازان دیده می شود و در آن تاندون آشیل، متورم و ملتهب می شود که معمولاً با درد زیادی همراه است).

برای این بیماران، معمولاً مخلوطی از پی آر پی و بی حسی موضعی، مستقیماً به بافت ملتهب تزریق می شود. درد در ناحیه ی تزریق، ممکن است طی یک تا دو هفته ی اول، افزایش یابد و ممکن است چندین هفته طول بکشد تا بیماران تأثیر آن را احساس کنند.

 روش دوم بدین صورت است که در برخی از آسیب دیدگی ها، از پی آر پی زانو برای بهبودی بعد از جراحی استفاده می شود. به عنوان مثال ممکن است تاندون پاشنه پای یک ورزشکار، پاره شده و برای ترمیم تاندون، نیاز به جراحی باشد.

مزایای تزریق پی آر پی زانو

مطالعات تحقیقاتی بسیاری در زمینه ی اثر بخشی پی آر پی در حال بررسی است. تحقیقات اخیر نشان می دهد که تزریق PRP می تواند برخی از مشکلات تاندون را بهبود ببخشد. علاوه بر این، بیشتر مقالات، تأثیر قابل توجه پی آر پی زانو در درمان آرتروز خفیف تا متوسط زانو را نشان داده است.

عواملی که می تواند روی اثربخشی درمان پی آر پی زانو تأثیر بگذارد، عبارتند از:

• ناحیه ای که تحت درمان است.
• سلامت کلی بیمار.
• میزان آسیب دیدگی. آسیب دیدگی حاد (مثل زمین خوردن) یا آسیب دیدگی مزمن (آسیب دیدگی با گذشت زمان).
• آماده سازی PRP، شامل ترکیب سلولی ماده ی تزریق شده.

چه آسیب‌هایی با پی آر پی درمان می‌شوند؟

به طور کلی هرگونه آسیب رباط یا تاندون که موجب پارگی کامل تاندون یا رباط نشده باشد، به طور موفقیت‌آمیزی با روش پی آر پی زانو (PRP) درمان می‌شود. برخی از آسیب ها شامل موارد زیر است که به اختصار وضیح می دهیم:

 آسیب های مزمن تاندون

طبق مطالعات تحقیقاتی اخیر، پی آر پی زانو در درمان آسیب دیدگی های مزمن تاندون، به خصوص بیماری تنیس البو یا آرنج تنیس بازان (آسیب دیدگی رایج تاندون قسمت بیرونی آرنج)، مؤثر است.

استفاده از PRP، برای درمان سایر آسیب دیدگی های مزمن تاندون، مثل التهاب مزمن آشیل یا التهاب تاندون کشکک زانو، بسیار امیدوارکننده بود.

با این وجود، نمی توان گفت که PRP، درمانی مؤثرتر از درمان مرسوم این آسیب دیدگی ها است.

 آسیب دیدگی های حاد رباط و عضله

اغلب اطلاعاتی که در زمینه ی PRP منتشر شده است، در مورد درمان آسیب دیدگی های حاد ورزشی، مانند آسیب دیدگی رباط و عضلات بوده است. PRP، برای معالجه ی ورزشکاران حرفه ای با آسیب های ورزشی رایج، مثل کشیدگی عضلات همستریگ ران و پیچ خوردگی زانو، استفاده شده است.

 بهبود اثر عمل جراحی

در سال های اخیر، PRP در انواع خاصی از جراحی، برای کمک به بهبودی بافت ها استفاده شده است. در ابتدا تصور می شد که PRP در جراحی شانه، برای ترمیم پارگی تاندون روتاتور کاف (تاندون کلاهک گرداننده)، مفید است. البته نتایج فعلی نشان داده است که استفاده از PRP در این نوع جراحی، تأثیر خاصی ندارد.

تحقیقات اخیر، تأثیر پی آر پی زانو را در بهبود منیسک را نشان می دهد. اما این مطالعات، هنوز در مراحل ابتدایی است. جراحی برای ترمیم پارگی رباط های زانو، به خصوص رباط صلیبی قدامی (ACL)، از جمله نواحی است که PRP روی آن انجام شده است. اما به نظر می رسد که استفاده از PRP در این ناحیه، بی فایده بوده است.

 آرتروز زانو

بیشتر تحقیقات، تأثیر پی آر پی زانو با میزان گلبول سفید پایین را در درمان آرتروز با درجه پایین تا متوسط، نشان داده است. برخی از مطالعات نشان می دهند که این نتایج، تا دو سال پایدارند. قابل ذکر است که در آرتروز های شدید این روش درمانی اثر زیادی ندارد و جایگزین تعویض مفصل زانو نیست.

 ترمیم شکستگی استخوان

برای سرعت بخشیدن به ترمیم استخوان های شکسته، از پی آر پی زانو به صورت محدود استفاده شده است. تاکنون هیچ مزیت خاصی در این زمینه مشاهده نشده است.

روش درمانی PRP می تواند بسیار امیدوار کننده باشد. اگرچه به نظر می رسد که PRP، در درمان برخی از آسیب دیدگی های مزمن تاندون، و درجه پایین تا متوسط آرتروز زانو، تأثیر خوبی دارد، اما جامعه ی پزشکی برای تأیید استفاده از PRP در شرایط دیگر، به شواهد علمی بیشتری نیاز دارد.

عوارض تزریق پی آر پی در زانو

با وجود تحقیقات کم درباره روش درمانی پی آر پی زانو، هنوز هم این روش کمترین ریسک را دارد: ممکن است درد در محل تزریق افزایش یابد، اما سایر مشکلات مثل عفونت، آسیب بافت، آسیب های عصبی و … به اندازه ی ریسک تزریق کورتیزون است.

 دکتر غلامرضا نادری متخصص ارتوپدی

حمله قلبی زمانی که جریان خون به قلب مسدود شود رخ می دهد که اغلب از چربی، کلسترول و دیگر مواد ، که به صورت یک پلاک در رگ است که تغذیه قلب (عروق کرونر) مسدود میکند . جریان خون می تواند توسط آسیب یا از بین بردن بخشی از عضله قلب قطع شود. یک حمله قلبی، سکته قلبی نیز نامیده می شود، می تواند کشنده باشد، اما درمان به طور چشمگیری در طول سال ها باعث بهبود آن میشود. اگر شما فکر می کنید که ممکن است دچار حمله قلبی شده باشید تماس با ۱۱۵یا اورژانس پزشکی حیاتی است.

۱-درد شدید قفسه سینه که به پشت و بازو، فک و یا بالای شکم انتشار دارد.

۲-درد اغلب ماهیت فشاری دارد اما در برخی افراد احساس سوزش یا فشرده شدن قلب نیز وجود دارد.

۳-احساس تنگی نفس یا اشکال در نفس کشیدن

۴-تهوع و یا استفراغ

۵-تعریق سرد یا احساس سرما

۶-اضطراب

همه افرادی که حمله قلبی دارند علائم مشابه و یا همان شدت علائم ندارند . برخی از افراد درد خفیف دارند . دیگران درد شدید تری دارند. برخی از افراد هیچ نشانه ای ندارند، در حالی که برای دیگران، اولین نشانه ممکن است ایست ناگهانی قلبی باشد. با این حال، علائم و نشانه های شما بیشتر باشد، احتمال بیشتری برای حمله قلبی شما وجود دارد.

برخی حملات قلبی به طور ناگهانی رخ میدهند، اما بسیاری از مردم برای ساعت ها ، روزو یا از یک هفته قبل نشانه ها و علائم هشدار دهنده دارند. اولین علامت هشدار دهنده ممکن است عود درد قفسه سینه (آنژین) باشد که توسط فعالیت شروع شده و با استراحت بهبود می یابد. آنژین توسط یک کاهش موقتی جریان خون به قلب ایجاد می شود.

حمله قلبی از وضعیتی که در آن قلب شما به طور ناگهانی متوقف می شود (ایست ناگهانی قلبی ، رخ می دهد که زمانی که یک اختلال الکتریکی عمل پمپاژ قلب شما را مختل کرده و باعث می شود جریان خون به بقیه اندام های شما متوقف شود) متفاوت است. حمله قلبی می تواند باعث ارست قلبی شود، اما تنها عامل آن نیست.

 در ادامه مطلب به شما خواهیم گفت در صورت داشتن علائم سکته در خانه چه کارهایی باید انجام دهید ادامه در لینک زیر:
https://drhsnajafi.com/823

سندروم پیریفورمیس نوعی بیماری ست که در آن، عضله پیریفورمیس، واقع در ناحیه باسن، دچار اسپاسم شده و درد ایجاد می کند. عضله پیریفورمیس، همچنین می تواند عصب سیاتیک را تحریک کرده و باعث ایجاد درد، بی حسی و گزگز در پشت ساق پا و پا گردد (شبیه درد سیاتیک).

عضله پیریفورمیس چیست؟

عضله پیریفورمیس عضله کوچکی ست که در نواحی عمیقتر باسن (پشت گلوتئوس ماکسیموس) قرار دارد. عضله پیریفورمیس از پایین ستون فقرات شروع می شود و به سطح فوقانی استخوان های فمور (استخوان ران) متصل می شود.  عملکرد این عضله کمک به چرخش مفصل ران و چرخاندن پا به سمت بیرون است

عضله پیریفورمیس به صورت مورب در بدن قرار دارد، در حالی که عصب سیاتیک، به طور عمودی در زیر آن قرار گرفته است (اگرچه در برخی افراد، این عصب ممکن است از درون عضله عبور کند).

علائم سندروم پیریفورمیس

معمولاً کسانی که به سندروم پیریفورمیس مبتلا شده اند، حساسیتی حاد در باسن و دردی مانند سیاتیک را در پشت ران، ساق پا و پا توصیف می کنند. علائم معمولی سندرم پیریفورمیس، ممکن است شامل موارد زیر باشد:

• وجود دردی مبهم در باسن
• درد در پشت ران، ساق پا و پا (درد سیاتیک)
• درد هنگام راه رفتن روی پله ها یا شیب
• افزایش درد پس از نشستن طولانی مدت
• کاهش دامنه حرکتی مفصل ران

علائم سندرم پیریفورمیس اغلب پس از نشستن طولانی مدت، راه رفتن یا دویدن بدتر می شود و ممکن است هنگام دراز کشیدن به پشت، بهتر شود.

تشخیص سندروم پیریفورمیس

تشخیص سندروم پیریفورمیس، بر اساس بررسی سابقه پزشکی بیمار، معاینه فیزیکی و احتمالاً آزمایشات تشخیصی ست.

سندرم پیریفورمیس اغلب تشخیصی ست که از طریق رد سایر شرایط احتمالی، که ممکن است باعث ایجاد علائم بیمار شوند، مانند فتق دیسک کمر یا اختلال عملکردی مفصل ساکروایلیاک، انجام می گیرد.

معاینه بدنی

معاینه بدنی، شامل معاینه مفصل ران و پاها ست تا مشخص گردد که آیا حرکت، باعث افزایش کمردرد یا درد اندام تحتانی می شود (درد سیاتیک) یا خیر.

به طور معمول، حرکت ران باعث ایجاد درد می شود. این معاینه همچنین سایر علل احتمالی درد سیاتیک، مانند آزمایش حساسیت موضعی و قدرت عضلانی، را شناسایی یا رد می کند.

سابقه پزشکی

سابقه پزشکی، شامل بازنگری عمیق در علائم بیمار است، از جمله موقعیت ها یا فعالیت هایی که باعث بهبود یا بدتر شدن علائم می شوند، مدت زمانی که علائم وجود دارد، اینکه علائم به تدریج شروع شده یا بعد از آسیب دیدگی بوجود آمده است و چه روش های درمانی برای بهبود آن تاکنون اتخاذ شده اند.

همچنین سابقه خانوادگی بیماری هایی مانند آرتروز در بیمار بررسی می گردد.

آزمایشات تشخیصی

با اشعه ایکس و سایر مطالعات تصویربرداری ستون فقرات، نمی توان عصب سیاتیک را در عضله پیریفرمیس تحریک کرد. با این حال، آزمایشات تشخیصی (مانند اشعه ایکس، MRI و آزمایش هدایت عصبی)، ممکن است انجام شود تا موارد دیگری را که می توانند علائمی مشابه سندرم پیریفورمیس ایجاد کنند، از بین ببرند.

تزریق داروی بیهوشی با یا بدون استروئید، ممکن است به تأیید دخیل بودن عضله پیریفورمیس در ایجاد علائم کمک کند.

منبع: https://clinicdard.com/15173/

کراتینین یک محصول اضافى شیمیایی در خون است که هنگام استفاده از ماهیچه ها تولید می شود. خوردن مقدار زیادی پروتئین نیز ممکن است، مقدار کمی کراتینین تولید کند.

چرا کراتینین بالا خطرناک است؟

جریان خون کراتینین را به کلیه ها، انتقال مى دهد. اما اگر کلیه ها درست کار نکنند، سطح کراتینین در خون می تواند افزایش یابد. این حالت می تواند به اورمیا Uremia، یک اختلال تهدید کننده زندگی، منجر شود. اورمیا به حالتی گفته می شود که به علت اختلال در کار کلیه مثل نارسایی کلیه یا سنگ کلیه، مواد سمی و مضر به درستی از بدن دفع نشود و با خون به بدن برگردد.

بدن نیاز به خون پاک دارد تا به بهترین نحو عمل کند. بهترین راه برای کاهش سطح کراتینین، درمان علت اصلی است. دیالیز یک درمان مشترک برای نارسایی های کلیوی است. دیالیز زمانی استفاده می شود که کلیه ها نمی توانند مواد زائد را از بدن خارج کنند.

روش های درمان کراتینین بالا

 اما شما می توانید این درمان ها را با داروهای مختلف و تغییراتى در شیوه زندگی به منظور کاهش کراتینین خود تکمیل کنید. در مورد راه هایی برای کاهش میزان کراتینین، از جمله این هشت گزینه طبیعی، با پزشک خود مشورت کنید.

تمرینات شدید را کنار بگذارید

ورزش معمولا چیز خوبى است، اما ورزش زیاد ممکن است سطح کراتینین را افزایش دهد. از آنجایی که متابولیسم عضلانی، کراتینین تولید می کند، استفاده ى بیش از حد از عضلات از طریق فعالیت های شدید ممکن است سطوح کراتینین را افزایش دهد.

مطالعات نشان می دهد که ورزش شدید به طور موقت باعث افزایش سطح کراتینین به عنوان یک پاسخ به افزایش ضعف عضلانی می شود. در مورد میزان و نوع فعالیتی که باید انجام دهید با پزشک خود صحبت کنید. سعى کنید به جاى بلند کردن وزنه هاى سنگین، یوگا انجام دهید و به جاى دویدن راه بروید.

مکمل های حاوی کراتین را مصرف نکنید

کراتین یک ترکیب طبیعی است که در کبد ساخته مى شود. کراتین به عضلات منتقل و از آن برای انرژی استفاده میشود. کراتین استفاده نشده براى انرژی، به کراتینین تبدیل مى شود.

علاوه بر فرم طبیعی آن، کراتین به عنوان یک مکمل غذایی نیز در دسترس است. برخی از ورزشکاران از این مکمل ها برای کمک به افزایش عملکرد ورزشی استفاده می کنند. درست مانند کراتین طبیعی، مکمل های حاوی این ماده نیز کراتینین تولید می کنند. هر فردى که مایل به کاهش میزان کراتینین باشد، نباید مکمل کراتین مصرف کند.

مصرف پروتئین خود را کاهش دهید

تحقیقات نشان می دهند خوردن مقدار زیادی پروتئین، میتواند حداقل به طور موقت سطح کراتینین را افزایش دهد. گوشت قرمز پخته شده به طور خاص می تواند کراتینین را تحت تاثیر قرار دهد. گرماى ناشى از پخت و پز باعث ایجاد کراتین در گوشت می شود تا کراتینین تولید شود.

افرادی که دارای رژیم غذایی با میزان بسیار بالای گوشت قرمز یا سایر منابع پروتئینی، از جمله محصولات لبنی هستند، ممکن است سطح کراتینین بالاترى نسبت به افرادی که کمتر از این غذاها مصرف مى کنند، داشته باشند. اگر زیاد گوشت قرمز مصرف میکنید، بهتر است به غذاهای بر پایه سبزیجات روى آورید.

با پزشک خود در مورد میزان مایع مصرفى خود صحبت کنید

از دست دادن آب بدن می تواند سطح کراتینین را افزایش دهد. مصرف مایعات نیز ممکن است برای برخی از افراد مبتلا به بیماری کلیوی مفید باشد. با پزشک خود در مورد میزان آب و مایعات دیگرى که باید روزانه بنوشید و بهترین زمان برای نوشیدن آن ها، صحبت کنید.

مکمل های چیتوزان را امتحان کنید

چیتوزان یک مکمل غذایی است که اکثرا توسط افرادی که امید به کاهش وزن یا کلسترول را دارند، استفاده می شود. برخی تحقیقات نشان می دهد که چیتوزان ممکن است در کاهش میزان کراتینین در افراد مبتلا به نارسایی کلیوی موثر باشد. قبل از شروع مصرف چیتوزان یا هر مکمل غذایی دیگر، با پزشک خود صحبت کنید.

استفاده از سالویا (مریم گلى)

در چین مردم برای درمان نارسایی کلیوی از سالویا استفاده می کنند. چندین مطالعه نشان داده است که سالویا ممکن است اثر مثبت داشته باشد. اما سالویا یک هالوسینوژن است بنابراین باید با دقت مورد استفاده قرار گیرد. حتی گیاهان معمولی می توانند با برخى از داروها تداخل پیدا کنند. پس بسیار مهم است که در مورد استفاده از گیاهان، با پزشک خود صحبت کنید. سایر گیاهانى که قبل از مصرف باید با پزشک خود مشورت کنید عبارتند از:

• برگ گزنه
• بابونه
• دارچین
• جینسینگ
• ریشه قاصدک

منبع: دکتر ولی پور، متخصص اورولوژی در سعادت آباد

قلب انسان از چهار بخش، دو دهلیز (بخش بالایی قلب) و دو بطن (بخش پایینی قلب) تشکیل شده است. برای ورود خون به هر کدام از این 4 بخش دریچه ای وجود دارد. این دریچه‌ها از جریان خون به عقب جلوگیری می‌کنند. دریچه ‌های قلب انسان بافتی هستند که در هر انتهای دو بطن (دریچه‌های پایین قلب) قرار دارند. آن‌ها به عنوان ورودی‌های یک طرفه خون در یک طرف بطن و خروجی‌های یک طرفه خون در طرف دیگر بطن عمل می‌کنند. دریچه های نرمال سه لختی هستند، به جز دریچه میترال که دو لختی است. چهار دریچه قلب انسان شامل موارد زیر است:

• دریچه سه لختی: بین دهلیز راست و بطن راست قرار دارد.
• دریچه ریوی: بین بطن راست و شریان ریوی قرار دارد.
• دریچه میترال: بین دهلیز چپ و بطن چپ قرار دارد.
• دریچه آئورت: بین بطن چپ و آئورت قرار دارد.

دریچه تریکوسپید

دریچه تریکوسپید که بزرگ ترین دریچه قلب است، دهلیزی بطنی راست نیز نامیده می‌شود. این دریچه دهلیز راست را از بطن راست جدا می‌کند. در واقع دریچه تریکوسپید اجازه می‌دهد تا خون از دهلیز راست به بطن راست جریان یابد و از برگشت خون از بطن راست به دهلیز راست جلوگیری می‌کند. مشکلاتی که این دریچه ممکن است پیدا کند عبارتند از: انسداد دریچه، نارسایی دریچه و تنگی عضله

دریچه ریوی

دریچه ریوی، درچه‌ی سه لتی نیمه هلالی قلب است. این دریچه بطن راست را از شریان ریوی جدا می‌کند. دریچه ریوی اجازه می‌دهد تا خون از بطن راست به ریه‌ها (از طریق شریان ریوی) پمپ شود و در آنجا اکسیژن دریافت کند. این دریچه همچنین از برگشت خون از شریان ریوی به بطن راست جلوگیری می‌کند. مشکلات دریچه ریوی شامل تنگی دریچه و نارسایی دریچه است.

دریچه آئورت

دریچه آئورت به صورت معمول دریچه‌ای سه لختی است. در صورتی که به صورت مادرزادی این دریچه غیر عادی باشد، دو لختی می شود. دریچه آئورت بطن چپ را از آئورت جدا می‌کند. این دریچه اجازه می‌دهد خون از بطن چپ از طریق آئورت از قلب خارج شود و از برگشت خون از آئورت به بطن چپ جلوگیری می‌کند. مشکلات دریچه آئورت شامل نارسایی آئورت و تنگی آئورت می شود.

بیماری دریچه قلب چیست؟

دریچه‌های قلب می‌توانند چندین مشکل داشته باشند که در زیر توضیح داده ایم.

نارسایی یا نشتی دریچه قلب

این بیماری بدان معناست که دریچه کاملا بسته نمی‌شود و خون از طریق دریچه به عقب جریان می‌یابد. این امر منجر به نشت خون از دهانه بطنی به دهلیزها در مورد دریچه‌های میترال و سه لختی می‌شود و یا اینکه در مورد دریچه‌های آئورت و ریوی، به داخل بطن ها نشت می کند. این می تواند باعث شود که حفره‌ها بیش از حد کار کنند زیرا خون اضافی را که پس داده‌اند دوباره جمع می‌کنند. با گذشت زمان، این کار می‌تواند باعث تغییرات ساختاری و عملکردی در حفره‌های قلب شود. این تغییرات، از پمپاژ طبیعی خون در حفره ها جلوگیری می‌کند.

استنوز یا تنگی دریچه

 در این بیماری دریچه به درستی باز نمی‌شود. این امر پمپاژ خون از طریق دریچه تنگ شده را برای قلب دشوارتر می‌کند. قلب باید از نیروی بیشتری برای پمپاژ خون از طریق دریچه سفت (استنوتیک) استفاده کند. این امر همچنین می‌تواند باعث تغییرات ساختاری و عملکردی در حفره‌های مختلف قلب شود که این تغییرات از پمپاژ خون به طور طبیعی توسط قلب جلوگیری می‌کند.

آترزیا

 این بدان معنی است که دهانه‌ی دریچه قلب در دوران کودکی به طور طبیعی رشد نمی‌کند. در این بیماری، از عبور خون از دهلیز به بطن یا از بطن به شریان ریوی یا آئورت جلوگیری می‌شود و خون باید مسیر دیگری برای عبور پیدا کند. این بیماری معمولاً مادرزادی است و سبب نقص در دیواره‌ی دهلیزی و یا بروز نقص در دیواره‌ی بطنی می‌شود.

منبع: https://ghalbe-salamat.com/1849/

همانطور که از نام آن پیداست، باراسل نوعی ورزش تناسب اندام است که روی زمین انجام می شود و از ورزش باله الهام گرفته شده است. این ورزش، ترکیبی از پیلاتس، یوگا، تمرینات قدرتی و حرکات باله بوده و مانند ورزش باله، در گذشته ای نه چندان دور (در دهه 1950) ظهور کرد، زیرا باراسل تمرینی عالی برای بهبود تکنیک رقصندگان بود. بنابراین، احتمالا از ابتدای بوجود آمدن باله، یا حداقل از قرن هفدهم که تکنیک های باله پیچیده و پیچیده تر شد، وجود داشته است.

در سال 1953 بوریس کنیاسف روسی، رقصنده و استاد باله فرانسوی ، ورزش باراسل “barre au sol” (در فرانسوی به معنای باله ی زمینی) را بنیان نهاد. او مشکلی داشت: نتوانست میله بارهای باله که می بایست به دیوار متصل باشند را به موقع برای راه اندازی مدرسه باله خود در سوئیس آماده کند. بنابراین تصمیم گرفت که مجموعه ای از حرکات باله را که می توانست روی زمین اجرا شوند، کنار هم قرار دهد.

در طول سال ها این تکنیک تکامل یافت و به طور کلی در دنیای تناسب اندام بسیار محبوب شد. امروزه، تمرینات پیلاتس ، یوگا و حرکات قدرتی، همراه با حرکات های بیسیک باله، باراسل را به یک ورزش کامل بدنی تبدیل کرده است.

فواید ورزش باراسل

1-حرکات ایزومتریک در باراسل: عضلات کلیدی را تقویت می کند

انجام حرکت های باراسل که روی زمین انجام می شود، شما را مجبور میکند روی ماهیچه هایی تمرکز کنید که میخواهید تقویت شوند .مجبور نیستید میله بار باله را نگه دارید، تعادل خود را حفظ کنید یا خود را با پرش های چرخشی خسته کنید.

در ورزش باراسل، با انجام تمرینات ایزومتریک روی عضلات لاغر و ضعیف خود کار می کنید. تمرکز فقط بر روی عضلاتی است که با نیروی یکسان آنها را کشش میدهید. به این حرکات، حرکات عضلانی ایزومتریک گفته می شود.

تمرینات ایزومتریک می تواند به شما در موارد زیر کمک کند:

• لاغری و کاهش سایز دور کمر
• افزایش قدرت عمومی
• کاهش فشار خون بالا

2- اصلاح وضعیت بدن در تمرینات باراسل

3-برطرف کردن استرس مفاصل

4- افزایش انعطاف پذیری

5-تقویت هسته بدن در باراسل

6-ذهنتان را باز می کند: هماهنگی

حتما عاشق ورزش کردن روی زمین می شوید زیرا هنگامی که از تحمل وزن بدن فارغ باشید، حسی را تجربه خواهید کرد که هنگام تمرین ایستاده نداشته اید! به راحتی می توانید روی تنفس خود تمرکز نمایید و در حالی که تمام بدنتان را هماهنگ کرده و انعطاف پذیری خود را افزایش می دهید، احساس آرامش بیشتری کنید.

با این حال، ورزش باراسل، به خصوص هنگام انجام تمرینات ایزومتریک، می تواند بسیار چالش برانگیز باشد. در این ورزش، تنفس عمیق برای اکسیژن رسانی موثر به عضلات بسیار مهم است.

متن کامل را در سایت منبع مطالعه کنید